31 Weer een bijzonder jaar verder. Veel beperkingen, veel zorgen, meer verdriet dan andere jaren en minder plezier en minder leuke evenementen. 2021 is qua carnaval een mager jaar. Eigenlijk kan enkel de online kroegentocht als geslaagd worden gezien. De leden van de Teskesdurperroad hebben daarmee een prestatie van formaat geleverd! Het was iets nieuws, zoals de raadsleden in de afgelopen jaren hard gewerkt hebben aan diverse vernieuwingen om het carnaval aantrekkelijker te maken. Omdat ik, als lid van de Hofkapel sinds 1976 bijna elk jaar de feestelijkheden van dichtbij heb meegemaakt, lijkt het goed om wat feiten en anekdotes te beschrijven…Toen we als “Die lustige Veldstovers” startten waren er in Kerkdriel minstens 10 horecazaken actief. (De Kroon, Het Luchtschip, Babbels, Den Bol, Brent, het Arendsnest, Louis v.d. Oord, het Veerhuis, de Twee Schuiten, De Klepel en dan nog tijdelijk Het Okshoofd en een bar in de Ansfriedstraat; later Ons Thuis) Deze dienden tijdens de carnavalsdagen allemaal een of meerdere keren bezocht te worden. Daarnaast werd altijd een keer een bezoek gebracht aan De Leijenstein, De Piepelenberg, het Witte Huis en later De Kreek en in Velddriel aan De Boxhof en Cheers! Het was voor degene die bij de Peuteblekers de planning maakte altijd een puzzel om aan de vraag te voldoen. Het overgrote deel van de bezoeken kon altijd pas na de middag echt van start gaan! Op zondagochtend H. Mis en de maandag- en dinsdagochtend werden volledig doorgebracht in Het Veerhuis. De start was daar eigenlijk pas om 11.11 uur maar geruime tijd daarvoor startte de inloop al. Om er zeker van te zijn dat je “je eigen plekje” had, moest je wel op tijd zijn. Het stond tevoren vast waar iedereen zich ging opstellen. Zonder te reserveren was er toch zo’n soort van eigen plaatsen en om 12.00 uur was de tent bomvol! In deze Coronatijd zou met zo’n bezetting het virus zich binnen 3 minuten over alle bezoekers hebben verspreid en in twee dagen over de gehele gemeente! Qua gezelligheid heeft geen enkele festiviteit dit succes kunnen evenaren! Als we dan als hofkapel samen met de Peuteblèkers na de “Zuurkool met worst” aan de rondgang begonnen, kon het grote haasten beginnen. Met name de hofkapel had het er maar druk mee. Met muziek over de straat en natuurlijk met muziek naar binnen. Dan nog een paar nummertjes spelen en dan heel even pauze. Snel een pilsje bestellen en opdrinken want elk moment kon er weer op de toeter geblazen worden als teken van vertrek. Weer een paar stukjes spelen en blazend de tent uit! En dan begon het feest van voren af aan! Vaak zaten de aanwezige gasten al ongeduldig te wachten op het bezoek van de Prins en zijn gevolg. Ik herinner me dat we in Het Arendsnest altijd erg welkom waren, dat had wellicht te maken met het feit dat daar veel leden van Semper Crescendo samenkwamen. Daar speelde een aantal jaren achtereen hetzelfde orkestje met vriendelijke muzikanten. Zij trokken hun eigen spullen op het podium wat naar achter zodat een aantal leden van de kapel op het podium kon gaan staan onder het spelen. Met name voor de trombonisten was dat erg prettig omdat zij bij grote drukte nogal risico liepen dat er iemand tegen hun (lange) instrument aanliep. In het Luchtschip daarentegen werd een keer een trombonespeler die op het podium ging staan, er door een orkestlid vanaf geduwd. Stevige consternatie natuurlijk, maar de toenmalige prins, Ries van Asch, trad erg doortastend op! Hij leidde onze kapel vanuit de zaal naar het café en stuurde erop aan dat wij steeds aan een nieuwe sessie begonnen als het orkest in de zaal ook weer begon te spelen. Daarbij stond hij als een echte dirigent de kapel zo op te zwepen dat het geluid drie straten verder nog te horen was! Zodoende werd het een soort wedstrijd om de gunst van het publiek! Gelukkig is dit later allemaal weer netjes geregeld en hebben we prachtige uren doorgemaakt in die lokaliteit. Eerder sprak ik over de hoorn waarmee het sein “klaar voor vertrek”werd gegeven. Het was een stevige koperen toeter die overigens vol deuken zat. Het binnenkomen in een kroeg was altijd erg leuk, maar ja de beschaving rukte op en toen we op een keer bij De Klepel spelend naar binnen gingen, leek het een van de jonge bezoekers blijkbaar wel leuk om met een noodgang op de spelende kapel af te rennen en zich er zo tussen te werpen. Gelukkig was Vorst Peter Piels toen zeer alert en voordat de gast de kapel bereikte had hij al een flinke uithaal van de bewuste hoorn op zijn gezicht te pakken. Daar was hij goed van onder de indruk en het feit dat Raad en kapel toch wel uit een grote en tevens hechte groep bleek te bestaan, zorgde ervoor dat hij meteen inbond. En de hoorn had er weer een deuk bij! Gelukkig was dit slechts een incident en was er vooral plezier tijdens de carnavalsdagen. Vooral het grote aantal deelnemers maakte het tot een echt volksfeest. Het viel gewoon op als er iemand door het dorp liep of fietste die niet carnavalesk gekleed was! Ook de toenmalige Raad van Elf deed haar best om steeds weer wat te bedenken om de mensen te vermaken. In het Veerhuis zijn diverse spelletjes de revue gepasseerd, zoals stokvangen, knuppelhangen, worst slaan, limericks maken, etc. Daarnaast was het in het voorprogramma vaak genieten van de creatieve onthullingen van de nieuwe prins, vorst en adjudant, het altijd druk bezochte krantenbal en de vele liedjesfestivals die overigens door de Jeugdraad werden georganiseerd. Er is natuurlijk veel meer te memoreren maar dat zou nu te ver gaan. Als we het bovenstaande vergelijken met de omstandigheden waarmee de huidige Raad van Elf te maken heeft, kan ik niet anders concluderen dan dat deze club het moeilijker heeft dan hun voorgangers. Alles is anders; er zijn veel minder lokaliteiten en veel minder bezoekers. De trek naar Den Bosch is erg groot en er wordt ook vaker gekozen voor wintersport in plaats van Carnaval! En dan is het razend knap dat, zeker nu Corona ook flink roet in het eten gooit, de leden van de Teskesdurperroad er de moed inhouden! Hulde en toch gewoon drie keer Alaaf!!! Mari van Gessel RON In bovenstaand stukje heb ik wat zaken betreffende de Peuteblèkers beschreven. Ron van der Werf heeft daar jarenlang deel van uitgemaakt. Hij is een van de drijvende krachten in deze vereniging geweest en hij heeft onze kapel altijd een warm hart toegedragen. Ron is helaas veel te vroeg van ons heengegaan. Namens alle leden van Ammel Blauw wil ik graag alle waardering uitspreken voor zijn interesse, zijn eerlijkheid maar met name zijn betrokkenheid bij onze vereniging. Beste Ron, we gaan je missen!
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY1MDQ=